Κώστας Καββαθάς
Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον,στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε.
Αφού η ιστορία σας ανήκει,
σαρώστε το λοιπόν, αν επιμένετε.
Μένω μονάχος στο παρόν μου,
να σώσω οτιδήποτε -αν σώζεται-
κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου,
συνένοχο στο φόνο δε θα μ’ έχετε.
Διονύσης Τσακνής
Πήγα στο ΖΥΓΟ. Μακεδόνας, Μαχαιρίτσας, Μηλιώκας, Σταρόβας, Κούτρας και παραλίγο Κηλαηδόνης - για λόγους που δεν είναι της παρούσης. Ξανάκουσα το τραγούδι με στίχους του Διονύση του Τσακνή. Πιο επίκαιροι από ποτέ για πολλούς της γενιάς μου. «Μένω μονάχος στο παρόν μου, να σώσω οτιδήποτε - αν σώζεται...». Φαίνεται πως το δικό μου παρόν είναι το παρελθόν μου! Αν δεν είναι αυτό, τότε ποιο; Το ψάχνω. Πέφτω σε τοίχους. Λέω... Ρε συ, μπας και είναι μια ML GLK 350 4MATIC με φιμέ τζάμια, Κοχίμπα, το κινητό στο ένα χέρι και το τιμόνι στο άλλο; Μήπως είναι μια βίλα στο «νησί των ανέμων»; Ο ¶γιος Ιωάννης της Ασίζης Τατούλης; Μήπως κάποιο μέλος της ελληνικής «βερσιόν» της Πορτοκαλί Επανάστασης; Διοικητής του Αγίου Όρους, Γραμματέας Νέας Γενιάς, υπουργός Μεταφορών, ¶μυνας, διευθυντής ΔΕΚΟ, μέλος του ΔΣ της Ολυμπιακής (το τι ακρίδα έχει περάσει από εκεί δεν περιγράφεται); Όχι, είπε μια φίλη. Το μέλλον είναι το Βατοπέδι, οι ανταλλαγές «φιλέτων» (σε συνεργασία με το βαθύ κράτος) με το νερό της Βιστονίδας και όσων -ιερών- λιμνών έχουν απομείνει.
«Πώς τα κατάφερες;» ρωτάω, παρατηρώντας στον καθρέφτη το διαλυμένο από τα 50 χρόνια δουλειάς πρόσωπό μου. Όπως η ψυχή μου, έτσι κι αυτό είναι σημαδεμένο από τα γεγονότα των τελευταίων 6 ετών. Όμως, τι σημασία έχει η κατάσταση ενός ανθρώπου, όταν ο κόσμος που γνωρίζαμε καταρρέει; Αυτός που κι εγώ βοήθησα να χτιστεί με τους 4Τ και τα άλλα περιοδικά των ΤΕ. Με μια καθοριστική βέβαια (για τη συνείδηση και την ιστορία μου) διαφορά. Από το πρώτο τεύχος έγραφα πως το αυτοκίνητο δεν είναι σκοπός, αλλά μέσο για την ανάπτυξη και, μέχρις ενός σημείου, μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Οι υπέροχοι άνθρωποι που αποτελούν τη βάση των 4Τ σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο... Τους είδα στην εκδήλωση που κάναμε στο Auto Festival, ένα χώρο 45 στρεμμάτων μετά τα διόδια Καπανδριτίου, όπου τώρα λειτουργεί το Κέντρο Οδικής Ασφάλειας Safetrack.
Οι νεόπλουτοι, τα «τυριά» και τα άλλα λουλούδια της νεοελληνικής χλωρίδας την είδαν «Μερσεντέ», «Καγιέ» και «Μπεμβέ». Από πίσω τα κακομαθημένα τους, και η χώρα γέμισε πανάκριβα αυτοκίνητα που αγοράζουν εκείνοι που θέλουν να «ανεβούν» κοινωνικά. Η παγκόσμια κρίση, για την οποία πρώτοι διαβάσατε πριν από δύο χρόνια σε αυτές εδώ τις σελίδες, αναγκάζει εταιρείες κολοσσούς σαν την General Motors, τη Ford και την Chrysler να ζητούν (και να παίρνουν) οικονομική στήριξη από το κράτος σε ένα μεταμοντέρνο καπιταλο-σοσιαλιστικό μίγμα που ούτε ο Γιωργάκης δεν μπορούσε να σκεφτεί! Αφήστε που η απόφαση της κυβέρνησης των ΗΠΑ θα κάνει τους Μαρξ, Ένγκελς και Γκεβάρα να βγουν από τους τάφους τους! Κλείσιμο εργοστασίων, μείωση παραγωγής και συγχωνεύσεις σαν τη φημολογούμενη της Mercedes με την BMW, την τελειωμένη της VW με την Porsche, της Nissan με τη Renault και άλλες που θα ακολουθήσουν στο άμεσο μέλλον. Παρένθεση για μια πρόβλεψη: Η βιομηχανία αυτοκινήτου θα αλλάξει τόσο πολύ, που ακόμα και οι πιο προχωρημένοι παρατηρητές θα μείνουν με το στόμα ανοιχτό. Τα αποκαλούμενα «οικολογικά» οχήματα θα αποτελέσουν τη νέα «μόδα» στον πρώην αναπτυγμένο κόσμο και οι συνήθειές μας θα αλλάξουν αναγκαστικά. Οι «τζιπούρες», τα «Χάμερ» και οι λοιποί δονητές θα πάρουν την άγουσα προς τις πρέσες. Θα υπάρξει ένα πρόβλημα με τα τσογλάνια που καβαλάνε τα πεζοδρόμια με τα «Χάμερ» τους για να μπουν πρώτα στη σειρά για βενζίνη και ένα δεύτερο με τα αντράκια που έχουν πρόβλημα με τη «γιαννάκη» τους, αλλά αυτά δεν πρόκειται να επηρεάσουν το μέλλον της Ευρώπης.
Στην Ελλάδα έχει συμβεί το ανάποδο! Η αγορά των οικογενειακών «πάγωσε», αλλά των πολυτελών αυξήθηκε κατά 25%! Είναι πολύ το -μαύρο- χρήμα, ¶ρη, και κάπου πρέπει να διοχετευτεί. Λαός-πρότυπο με πολίτες από άλλη χώρα και πολιτικοί που παίζουν σε παραστάσεις που θα ζήλευε ο Ιονέσκο. Τα άτομα αυτά που κάθε τρία, τέσσερα, πέντε χρόνια εναλλάσσονται στη σκηνή δεν έχουν καταφέρει 50 χρόνια τώρα να εκσυγχρονίσουν τη χώρα. Ειδικοί στο μπετόν και στα δημόσια έργα (που προσφέρουν μίζες σε χιλιάδες αναξιοπαθείς) το μόνο που έφτιαξαν με το Μεγάλο Φαγοπότι των Ολυμπιακών είναι η καταστροφή των Μεσογείων με την κατασκευή του αεροδρόμιου (αντί να επεκτείνουν στη θάλασσα τους διαδρόμους απο/προσγείωσης του Ελληνικού, όπως πρότειναν οι Ιάπωνες μελετητές), το Μετρό και το Τραμ. Οι καιρός πέρασε με κατηγορίες για σκάνδαλα (Πάμπερς, Χρηματιστήριο, καλαμπόκια, Βατοπέδια κτλ.), για εξευτελισμούς (Οτσαλάν, Ίμια, Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα, S-300, FYROM και άλλα που έρχονται...).
38 και κάτι...
Νά ’μαι, λοιπόν, 38 χρόνια μετά τον Οκτώβριο του 1970 να προσπαθώ να γράψω ακόμα ένα Εν Λευκώ και να λέω τα ίδια, έχοντας -ακόμη- την ελπίδα ότι κάποιος θα τα διαβάσει. Σιγά και μη... Ρεζίλι έγινα στους εκπροσώπους των ξένων πανεπιστημίων και πολυτεχνείων με το Μαραθώνιο «Ολυμπία-Πεκίνο», όταν το σύστημα και η κυβέρνηση με «έγραψαν» κανονικά. Φανταστείτε ότι με ανάγκασαν να στείλω τρεις φορές την πρότασή μου, επειδή ο ΓΓΕ&Τ την «είχε χάσει»! Γράφω για χαμένες ευκαιρίες, για δρόμους που οδηγούν σε αδιέξοδα και τραίνα που πέρασαν. «Η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει αυτοκινητοβιομηχανία» έλεγαν οι υπουργάρες, και ίσως είχαν δίκιο. Θα μπορούσε, όμως, να έχει βιομηχανία Λογισμικού, Τουρισμού, Ελαφρών Αεροπλάνων, Μοτοποδηλάτων, Ποδηλάτων, παραγωγής πορτοκαλιών. Το αποτέλεσμα ήταν -και είναι- ένα μεγάλο Τίποτα. Μια χώρα που το μόνο που κάνει είναι να καταναλώνει. Ένα σύστημα που απαιτεί την παραίτηση του Προέδρου της ΔΕΗ, επειδή λέει το προφανές: Η ΔΕΗ να λειτουργεί με τους ίδιους όρους που λειτουργούν οι... ανταγωνιστές της! ¶χρηστο έβγαλαν οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ και αυτόν τον Έλληνα (που, μετά την επιτυχημένη πορεία του στην Toyota Motor Europe, έγινε και μέλος του ΔΣ της Toyota Ιαπωνίας). Στη Βουλή (δυστυχώς) συνεχίζεται ο διαγωνισμός ασυναρτησίας από ανθρώπους που το μόνο που ξέρουν είναι να διαχειρίζονται κομματικά μικρομάγαζα.
Όσο περνάει ο καιρός, τόσο απομακρύνομαι από τα πράγματα που θαύμαζα. Η αιτία είναι απλή... Δεν αντέχω το τροπάρι: Αγόρασε το Glog GT με 0 προκαταβολή και 6 χρόνια δόσεις χωρίς τόκους, πάρε το Frog XL με 0 προκαταβολή και 5 χρόνια δόσεις, ψώνισε και στήριξε τις οικονομίες των (πρώην) αναπτυγμένων και νυν αναδυομένων οικονομιών, πάρε δάνεια, κάρτες, πάρε τα κέρατά σου τα τράγια, ψώνισε μέχρι τελικής πτώσης με δάνεια από τους δημίους σου... Και όταν έρθει η στιγμή να πληρώσεις, δεν πρέπει να φοβάσαι, τα ιδρύματα είναι έτοιμα να σου πιουν το αίμα, να κατασχέσουν τα σπίτια σου, να σε «φλομώσουν» ρευστό. Ένα σύστημα «ακριβό στα πίτουρα, και φθηνό στις κότες», που μόλις παρέλαβε 28 δισ. ευρώ από το Κράτος (εμάς) για να μην κλονιστεί η εμπιστοσύνη στους δημίους. Από το ’70 μέχρι σήμερα γράφω πως οι κυβερνήσεις πρέπει να στέκονται δίπλα στους δημιουργούς. Εκατοντάδες τα ρεπορτάζ. Παρουσιάσεις ευρωπαϊκών εργοστασίων και βιοτεχνιών που φτιάχνουν αγωνιστικά αυτοκίνητα, αεροπλάνα, ανεμόπτερα, σκάφη, ηλεκτρονικά, τραίνα, πυραύλους, ποδήλατα, παπιά. «Γιατί δεν μπορούμε στην Ελλάδα;» ρωτούσα, για να εισπράξω τα ειρωνικά σχόλια των πουλημένων (δωσίλογους τους έλεγαν στην Κατοχή) και των τσιρακιών των πολυεθνικών. Όλες οι προτάσεις απορρίφθηκαν επειδή δεν είμαστε «πράσινοι», «γαλάζιοι», «ροζ», αλλά μέλη του Κόμματος της Κοινής Λογικής ή γιατί οι αρμόδιοι κάλυπταν τα συμφέροντα των 300 οικογενειών που κυβερνούν το δοβλέτι. Το ίδιο έγινε με όσους έκαναν το λάθος να επενδύσουν τα χρήματα (και τη ζωή τους) για να στήσουν μια βιοτεχνία, ένα εργοστάσιο, μια επιχείρηση και δεν μπόρεσαν να πληρώσουν -στην ώρα τους- τα δάνεια στους καθεστωτικούς τοκογλύφους (23% είναι οι τόκοι των καρτών!). «Αντί για 3,5 χρόνια, κάντε το 4,5, για να μην καταστραφεί η εταιρεία» ικέτευε το διευθυντή γνωστής τράπεζας κάποιος γνωστός μου, αλλά τον αντιμετώπισαν σαν σκουπίδι. Ό,τι είχε δημιουργήσει πήγε σε εκείνους που του έστησαν την παγίδα. Το παράδειγμα δεν ισχύει μόνο για άτομο ή άτομα. «Κολλάει» και σε χώρες και λαούς που έπεσαν θύματα της απληστίας, της υπερκατανάλωσης και του παραδείγματος που πούλησαν στους νέους της Ευρώπης οι «σοσιαλιστές» και τα νεοφιλελεύθερα αντίγραφά τους: το τιμημένο lifestyle με τους ιερείς και τις ιέρειές του. Η πανούκλα του 20ού και του 21ου αιώνα. Οι τσόγλανοι που στα 10 έχουν δύο κινητά με κάμερα 8,1 Megapixels και τρία GTI. Οι παραμορφωμένες από το μπότοξ γκιόσες των βορειο-νότιων προαστίων, οι αεριτζήδες... Ένα πλήθος παρασίτων που δεν πρόσφερε και δε θα προσφέρει τίποτα στη χώρα του. Αντίθετα, πίνει το αίμα ενός συνόλου που κάποτε λεγόταν πολίτες, και σήμερα subjects.
Απέθαντος!
Περνάει ο καιρός πιο γρήγορα από ό,τι υπολόγιζα. Οι μήνες γίνονται ημέρες και τα χρόνια μήνες. Παρ’ ότι, όπως είπα, άλλαξα το όνομά μου σε Duncan McLeod, δε με βλέπω... αθάνατο! Πώς αντιμετωπίζω την αντίστροφη μέτρηση; Προσπαθώντας να κρατηθώ από τις παλιές μου αγάπες. Πετάω με τα ανεμόπτερα της Ανεμολέσχης Αθηνών, τα Cessna της Αερολέσχης Δεκελείας με εκπαιδευτή το φίλο μου και συνεργάτη του περιοδικού Κώστα Μακεδόνα και το R44 της εταιρείας ΦΑΕΘΩΝ ΑΕ Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, που γυρίζει την Ελλάδα ψάχνοντας για περιοχές που είναι κατάλληλες για την εγκατάσταση αιολικών και φωτοβολταϊκών πάρκων και μονάδων αφαλάτωσης. Στην προσπάθειά μου να απομακρυνθώ από τον Βαρκάρη (ή να πλησιάσω;), καβαλάω συχνά την Κ1200S, στην οποία άλλαξα το χρώμα του φέρινγκ από κίτρινο σε μαύρο ματ, με αποτέλεσμα να «αγριέψει» τόσο ώστε να τρομάζει κι εμένα.
Κάποιο Σάββατο, που λέτε, πάω στο αεροδρόμιο και τι βλέπω; Μια Lancia 037 από τις 300 (χειροποίητες) που είχαν φτιαχτεί για το WRC - ή μήπως ήταν ακόμη ευρωπαϊκό, δε θυμάμαι. Το υπέροχο κομμάτι ανήκει σε φίλο που νόμιζε πως τα χρόνια δε θα με άφηναν να... μπω στο πιλοτήριο. Μπήκα σε 1 δευτερόλεπτο και βγήκα σε 2. Οδηγώντας για λίγο στο αεροδρόμιο ήρθε στο μυαλό μου η ανοιξιάτικη ημέρα της παρουσίασης στο Τορίνο, όταν την οδήγησα σαν να μην υπήρχε αύριο στους λόφους του Πιεμόντε, κάνοντας τον Σταθάκη να σχολιάζει πως «οι χωρικοί πετούσαν τα παιδιά τους από τα μπαλκόνια για να τα γλιτώσουν από τον Κ.Κ.». Κακίες. Η σύντομη επαφή μαζί της με έκανε να θυμηθώ ότι έχω μια Lancia Integrale Deltona και μια Fulvia 1.3 Coupe, και τις δύο στο (πρώην) μουσείο του καλύτερού μου φίλου, Αλέκου Μανιατόπουλου, στην οδό Πειραιώς. Έχω καταθέσει τους αριθμούς, και μόνο τη Fulvia μπορώ να οδηγήσω με πινακίδες της ΦΙΛΠΑ, αλλά όχι την Deltona, που, σε αντίθεση με τον ιδιοκτήτη της, δεν έχει φτάσει στην κατάλληλη ηλικία ώστε να θεωρείται αντίκα. Εκτός από τα παραπάνω, οδήγησα και το 500 Abarth και το καταχάρηκα! Θυμήθηκα τα νιάτα μου, καθώς το μικρό πάει «σφαίρα», έχει καλό κράτημα (αρκεί να μη «σηκώσεις» στη μέση μιας γρήγορης στροφής) και καλά φρένα. Πιο πολύ, όμως, μ’ άρεσε το ότι είναι μικρό, «χώνεται», δεν προκαλεί, είναι οικονομικό (αν επιλέξεις το ανάλογο στιλ οδήγησης) και έχει ιδανική θέση οδήγησης, ακόμα και για... παχουλούς κυρίους. Η παρουσία του μου πρόσφερε και μια προσωπική ικανοποίηση, αφού πριν από πολλά χρόνια σχεδόν... παρακαλούσα τους επικεφαλής του Gruppo να εκμεταλλευτούν τα ιστορικά ονόματα που σκονίζονταν στα ράφια της ιστορίας του. «Έχετε το σήμα της Abarth, της Autodelta, του Quadrifoglio Verde. Γιατί δεν τα εκμεταλλεύεστε; Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που μεγάλωσαν μ’ αυτά στους αγώνες». Έπρεπε να περάσει καιρός, να έρθουν οι κατάλληλοι άνθρωποι για να αλλάξει πορεία η εταιρεία και να αρχίσει να «κάθεται» επάνω στη λαμπρή ιστορία της Alfa Romeo, της Lancia και της Abarth. Τους εύχομαι να πάνε καλά, γιατί από τη μία πλευρά μαίνεται ο ανταγωνισμός και από την άλλη η Κρίση. Η VW-Audi βγάζει το ένα διαμάντι μετά το άλλο, σε βαθμό που ο ανταγωνισμός (Mercedes, BMW, Fiat, PSA, Volvo, Saab κτλ.) παρουσιάζει ακόμα καλύτερα αυτοκίνητα προς όφελος του καταναλωτή, ο οποίος, λόγω της διεθνούς πρώτα κοινωνικής και μετά οικονομικής κρίσης, αρνείται να επισκεφτεί τις αίθουσες πωλήσεων. Οδήγησα (μόνο για μία ημέρα) και το νέο Infiniti, το οποίο, όσο περίεργο κι αν σας φαίνεται, μου άρεσε πολύ. Σαν το X-Trail, είναι αυτοκίνητο που πάει την κατηγορία των σπορ SUV ένα βήμα μπροστά, κάνοντας ένα βήμα πίσω! Τι εννοώ; Απλώς ότι το Infiniti δεν είναι ένα τεραστίων διαστάσεων «μπαούλο», αλλά ένα αυτοκίνητο με ανθρώπινες διαστάσεις. Ο κινητήρας είναι pure silk, το σύστημα διεύθυνσης σε προκαλεί να πας γρήγορα και η ανάρτηση έχει τέλεια απόσβεση._ Κ. Κ.
Το R44 της Ορφέας ΑΕ Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, που πετάει για την εταιρεία και πότε πότε από εμένα και τη Ναταλία Ανεμοδουρά, η οποία είναι η καλύτερη ερασιτέχνης γυναίκα πιλότος στην Ελλάδα.
Τα μέσα που χρησιμοποιώ για να ξεφύγω από την... κατάθλιψη! Η ανεμοπορία και οι δύο μηχανές μου. Στη φωτογραφία ένα από τα πέντε διθέσια Grob Twin Astir Acro που η Πολεμική Αεροπορία και ο -τότε- υπουργός ¶μυνας, αεροπόρος και πολεμιστής, Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος, παραχώρησαν (έπειτα από ενέργειες του γράφοντος) σε αεραθλητικά σωματεία (τρία στην Ανεμολέσχη Αθηνών και δύο στην Αερολέσχη Εδέσσης). Η Κ1200S έχει υποστεί αισθητικές παρεμβάσεις, και τώρα είναι μαύρη ματ με κίτρινες ζάντες!
Πάω μια Κυριακή στο αεροδρόμιο και τι βλέπω; Μία από τις 300 Lancia 037 που κατασκευάστηκαν για το Πρωτάθλημα Ράλλυ! Σε άριστη κατάσταση, γρήγορη και δύσκολη, μου θύμισε τον παλιό, καλό καιρό.
Η επιστροφή των Κούληδων! Στο κέντρο του Παρισιού. Τρίκυκλα ποδήλατα με δύο θέσεις που παίζουν το ρόλο ταξί! Όπως στην Μπανγκόγκ, τη Σαϊγκόν και το Πεκίνο της περιόδου του Μάο. Πότε θα τα δούμε στην Αθήνα;
Ρε παντογνώστες (στον Τύπο και στην TV), δεν έχετε καταλάβει ότι, όταν εμείς πηγαίναμε, εσείς δεν είχατε γεννηθεί ακόμη; Διάβασα πως ένας πιτσιρικάς, καλή του η ώρα, ήταν «ο πρώτος Έλληνας που έλαβε μέρος σε πτήση μηδενικής βαρύτητας». Εγώ τι ήμουν τότε; Θύμα της δημοσιογραφίας του ποδιού, τι άλλο;
Η αισθητική των υβριδίων που έχουν καταλάβει την Ελλάδα φαίνεται από τα «σπίτια» που φτιάχνουν. Παρουσιάζω δύο «αρχιτεκτονικά» ανοσιουργήματα που τραυματίζουν βάναυσα το περιβάλλον στα Μεσόγεια.
Στη διάρκεια της Έκθεσης Αυτοκινήτου στο Παρίσι έκλεψα τρεις ώρες και πήγα στο Λούβρο για να δω τα εκθέματα της νέας «αιγυπτιακής» πτέρυγας. Έμεινα έκθαμβος, οι αισθήσεις και το μυαλό μου παρέλυσαν από την ομορφιά και την ιστορία που ξεκινά από την πρώτη Δυναστεία κάπου 5.000 χρόνια π.Χ. Να πάτε με την πρώτη ευκαιρία.
Infiniti: Ένα σπορ SUV που, όπως και το Nissan X-Trail, μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Το ερώτημα είναι πώς αυτό και άλλα καλά αυτοκίνητα θα τα βγάλουν πέρα με τη νέα πραγματικότητα...
Back to the future
Δύο χρόνια πριν στην εφημερίδα Πρώτο ΘΕΜΑ, όπου, αν δεν το ξέρετε, γράφω κάθε Κυριακή, είχα δημοσιεύσει το παρακάτω κείμενο. Νομίζω πως η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα στην Προεδρία των ΗΠΑ επιβάλλει την αναδημοσίευσή του...
Τα παχύδερμα της εύφορης κοιλάδας
Θυμάμαι τις εικόνες στο CNN. Τη Βαγδάτη να φλέγεται, τους ανθρώπους να τρέχουν έντρομοι για να σωθούν από τους ανθρωπιστικούς πυραύλους και τις «έξυπνες» βόμβες. Τους εκπροσώπους Τύπου, που έδιναν στοιχεία για τον πόλεμο σε δημοσιογράφους που δεν τολμούσαν να κάνουν δύσκολες ερωτήσεις, αφού ήξεραν πως, αν το έκαναν, η Συμμαχία των Προθύμων θα τους κατέτασσε στον κατάλογο των συμπαθούντων - τον Σαντάμ! Θυμάμαι τη σκηνή που «αγανακτισμένοι» πολίτες γκρέμισαν τον ανδριάντα του δικτάτορα από το βάθρο... Το Ιράκ είχε απαλλαγεί από το δικτάτορα. Η δημοκρατία των βασανιστηρίων και των επιθέσεων με χημικά είχε δώσει τη θέση της στη δημοκρατία των πυραύλων cruise και των βομβών cluster. Οι ξαναγεννημένοι χριστιανοί του Μπους, οι σοσιαλιστές του Μπλερ, οι νεοφιλελεύθεροι των Μπερλουσκόνι και Αθνάρ και οι πτωχοπρόδρομοι συγγενείς τους σε χώρες παρίες του «δυτικού κόσμου» (μεταξύ των οποίων και η Τζουτζία) ήταν περισσότερο σίγουροι ότι η κοινωνία θα προχωρούσε προς το Μοντέλο Μπιντέ, και ο κάθε Ιρακινός των βορείων προαστίων (της Βαγδάτης, της Μπάσρα, του Κιρκούκ) θα ζούσε σε μεζονέτα με τηλεόραση plasma 42 ιντσών και θα πήγαινε πλατεία με «Καγιέν» τούρμπο, Βιτάρα (με βιντεοκάμερα και GPS) ή Smart Brabus. Για κάποιο λόγο που όλοι οι σκεπτόμενοι Mεσογειακοί γνωρίζουν, η εξίσωση δεν τους βγήκε. Η δυτικού τύπου δημοκρατία με τις 30 εκατ. καταγραφικές κάμερες, τα εορτοδάνεια, μετοχοδάνεια και διακοποδάνεια, τα mall, τις τράπεζες-ληστές και τα εκατομμύρια τσογλάνια που κατασπαράσσουν σαν ύαινες τα λεφτά του μπαμπά τους δεν τους κάθισε. Εκεί δηλαδή που οι πολιτικοί και οι στρατηγικοί σύμβουλοί τους πίστευαν πως πρώτα οι βομβαρδισμοί και μετά μια κυβέρνηση ανδρείκελων θα έλυναν το πρόβλημα, τους βγήκε ένα νέο είδος αντιπάλου, που κανείς από τους φωτισμένους αναλυτές δεν είχε φανταστεί: ο άνθρωπος βόμβα.
«Καλέ, τι είναι τούτο;» αναφώνησαν οι αδελφές (του ελέους) στο βρετανικό Φόρεϊν Όφις. «What the fu%k is that?» είπαν οι αντιπρόσωποι του Θεού που συνεδρίαζαν στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. «Για όνομα...» ψέλλισε η Λούλη Ντιντινολούλη, πρέσβειρα Καλής Θελήσεως του Οργανισμού Εξαρτημένων Εθνών, στις φίλες της που είχαν συγκεντρωθεί για μπιρίμπα. «Πώς είναι δυνατόν μια μητέρα δύο παιδιών να ζώνεται εκρηκτικά και να ανατινάσσεται ζωντανή...», «Τς, τς, τς, δεν το χωράει ο νους του ανθρώπου» σχολίασαν η Φώφη, η Σόφη, η Βίνι και η Τζίνι, κοιτώντας αμήχανα τα Prada και τις Gucci τους. Με το πέρασμα του χρόνου τα σχέδια των νεοχριστιανών, των «σοσιαλιστών» και των «νεοφιλελευθέρων» για μια βελούδινη, βρε αδελφέ, μετάβαση από το δικτατορία Σαντάμ στη δημοκρατία Ντόνα Κάραν πήραν την κάτω βόλτα. Ο λόγος είναι ότι δεν περνούσε ημέρα που σε κάποια πόλη ή χωριό του Ιράκ να μην ανατινάσσεται μία ανθρώπινη βόμβα, παρασύροντας στο θάνατο από 5 έως 85 αθώους. Οι ανεξάρτητες εφημερίδες και οι Οργανισμοί γράφουν πως από την αρχή του πολέμου έχουν χάσει τη ζωή τους πάνω από 600.000 Ιρακινοί - για να μην αναφερθούμε στους νεκρούς Αφγανούς, στους οποίους ελάχιστοι στην πολιτισμένη Δύση δίνουν σημασία. Ποιος αλήθεια ενδιαφέρεται για ανθρώπους που δεν ξέρουν τι είναι και τι κάνει μια Porsche GT3; Οι Αφγανοί, όπως και οι Ιρακινοί, δε ζουν με το δικό μας τρόπο, άρα ποιος νοιάζεται αν γίνονται ψητοί από τις βόμβες cluster, οι οποίες, όπως άκουσα στο BBC, οι ¶γγλοι στρατηγοί έδωσαν εντολή να χρησιμοποιούνται «προσεκτικά», ώστε σε κάθε χειρουργικό βομβαρδισμό να μην καίνε 30 μωρά, αλλά 5.
Και εκεί που όλα πήγαιναν «ακόρντινγκ του πλαν», εκτός από τους ανθρώπους βόμβες, εμφανίστηκαν και οι insurgents, που δεν είναι αντάρτες μαχητές που πολεμάνε για να ελευθερώσουν την πατρίδα τους από τον κατακτητή (όπως έκαναν οι Έλληνες και οι Γιουγκοσλάβοι εναντίον των Ναζί), αλλά, σύμφωνα με το newspeak, στασιαστές, εξεγερμένοι, επαναστατημένοι. Οι insurgents είναι, μέχρι στιγμής, υπεύθυνοι για το θάνατο 3.000 Αμερικανών που πολεμάνε για κάποιο σκοπό που, ακόμη, δεν έχουν καταλάβει. Ο Ράμσφελντ τούς λέει ότι με τη θυσία τους θα εμποδίσουν την επικράτηση του «σκληρού Ισλάμ», και η Κοντολίζα τη βασιλεία του Μπιν Λάντεν. Ο Μπους, ο οποίος έχει ανοιχτή γραμμή με το Θεό, τους λέει ότι ο θάνατός τους, εκτός από δική του, είναι εντολή του Μεγάλου.
Για να μην τα πολυλογώ, τα πράγματα στο Αϊράκ (έτσι το προφέρουν τα Αμερικανά) κάθε άλλο παρά «ακόρντινγκ του πλαν» πήγαν, με αποτέλεσμα να ζητάνε τη βοήθεια δύο κρατών που οι Μπουσ-μπλέρ έχουν κατατάξει στον «άξονα του κακού», δηλαδή του Ιράν και της Συρίας. Η εξέλιξη μπορεί να σημαίνει ένα πράγμα. Ότι εκείνοι που χάραξαν πολιτική σε Αγγλία και ΗΠΑ πρέπει να διαθέτουν: α. κρίση κότας, β. IQ κάτω του 50, διαφορετικά δεν εξηγείται πώς έκαναν την υπερδύναμη και το ευρωπαϊκό poodle της, την (πρώην) Μεγάλη Βρετανία, «ρόμπα» στα μάτια του πλανήτη. Ακόμα και ο πλέον ηλίθιος, βλαξ, αγαθός ή -έστω- άσχετος με τη διεθνή πολιτική γνώριζε, καταλάβαινε, ψυχανεμιζόταν ότι δεν καταλαμβάνεις, καταστρέφεις, διαλύεις, τινάζεις στον αέρα ένα καθεστώς τύπου Σαντάμ, χωρίς πρώτα να έχεις έτοιμο τον αντικαταστάτη του, ο οποίος με κανέναν τρόπο δεν είναι ο Μάλικι και ο Κραζάι! Ακόμα και ο τρόφιμος ελληνικού reality ξέρει ότι δεν μπορείς να επιβάλεις δυτικού τύπου «δημοκρατία» σε μια χώρα που από τα γεννοφάσκια της δε θέλει να εκδημοκρατιστεί ή έχει μια εντελώς διαφορετική άποψη για τη δημοκρατία. Τέλος, ακόμα και ένας δημοσιογράφος που γράφει στην εφημερίδα Πρώτο ΘΕΜΑ ξέρει πως, αν είσαι πραγματική υπερδύναμη, δεν καταλαμβάνεις χώρες και δε σκλαβώνεις λαούς με βόμβες και πυραύλους, αλλά με τη δύναμη που σου δίνει το ίδιο το Αμερικανικό Σύνταγμα, το οποίο, όπως πολλές φορές έχω πει, είναι το απόλυτα καλύτερο και δημοκρατικότερο Σύνταγμα στον πλανήτη, που όμως διακόρευσαν και εξακολουθούν να διακορεύουν παρά φύσιν οι επίσης παρά φύσιν θεούσες που κυβερνούν αυτήν τη μεγάλη χώρα.
Αντιλογισμοί
• Από τις εφημερίδες της 23ης Νοεμβρίου. «Καταχρεωμένοι βαδίζουμε προς την κρίση», «Καταλυτικές αποκαλύψεις για το Βατοπέδι. Οι offshore εταιρείες, οι υπόγειες διασυνδέσεις, και τα ίχνη βρόμικου χρήματος», «Μόνο τα 5 δισ. από τα 28 θα πέσουν στην αγορά» (τα υπόλοιπα θα γίνουν Porsche GT3), «Τα μαύρα ταμεία του Εφραίμ», «Ασφυξία στο λιμάνι», «Το ΕΣΥ χωρίς γιατρούς και γάζες»...
• 30 χρόνια συμπλήρωσε το περιοδικό μας ΠΤΗΣΗ & Διάστημα. Ξεκίνησε και όλα αυτά τα χρόνια έζησε από την αγάπη του γράφοντος και του Φαίδωνα Καραϊωσηφίδη.
• 38 χρόνια συμπλήρωσαν οι 4ΤΡΟΧΟΙ. Ξεκίνησαν με τα όνειρα του γράφοντος για μια άλλη Ελλάδα και στέκονται όρθιοι και μαχητικοί με τον Σ.Χ. και τους κομάντο της Σύνταξης.
• Μία εταιρεία, μία ιστορία που όμοιά της δεν υπήρξε στον ειδικό Τύπο στην Ελλάδα. Αναρωτιέμαι πόσο θα αντέξει στην εισβολή της Νέας Πραγματικότητας.